جستجوی این وبلاگ

۱۳۹۵ فروردین ۲۲, یکشنبه

پنج نکته در نامه تاریخی مهدی کروبی علیه حاکمیت مستبد


مهدی کروبی در نامه ای سرگشاده خطاب به حسن روحانی، رییس جمهور ایران، نقد جانانه ای را نسبت به آنچه وی "حاکمیت مستبد" نامیده به عمل آورده است. گزاف نیست اگر بگویم در آینده این نامه یکی از نامه های تاریخی مورد استناد تاریخ نگاران در ارزیابی زعامت و رهبری آیت الله خامنه ای خواهد بود.

پنج نکته در نامه تاریخی مهدی کروبی علیه حاکمیت مستبد


مهدی کروبی در نامه ای سرگشاده خطاب به حسن روحانی، رییس جمهور ایران، نقد جانانه ای را نسبت به آنچه وی "حاکمیت مستبد" نامیده به عمل آورده است. گزاف نیست اگر بگویم در آینده این نامه یکی از نامه های تاریخی مورد استناد تاریخ نگاران در ارزیابی زعامت و رهبری آیت الله خامنه ای خواهد بود.
در زیر 5 نکته پیرامون این نامه تاریخی را باهم مرور می کنیم:
یکم: تنها نامه از حصر
در طی حدوداً پنج سال حصر غیر قانونی رهبران جنبش سبز، گو اینکه جسته و گریخته اخبار و نقطه نظرات آنان توسط برخی مرتبطان با آنان به بیرون درج می کرد ولی بیرون آمدن نامه ای مکتوب از آنان بی سابقه است.
گرچه حسن روحانی نتوانسته حصر را بر طرف سازد ولی بیرون آمدن چنین نامه تند و تیز علیه حاکمیت مستبد، خود گواه کمک شایانی است که به آنان شده تا بتوانند با بیرون از حصر ارتباط برقرار کنند. فراموش نشود که به گفته فرزندان آقای کروبی، وی در برهه از حصر حتی از هواخوری، دیدن نور آفتاب و خواندن روزنامه نیز محروم بود چه رسد به اینکه امروز بتواند نامه ای این چنینی بیرون دهد.
دوم: زمانبدی نامه
این نامه در زمانی به بیرون درز کرده که چند روز پیش از این، محمود احمدی نژاد تلویحاً خبر از نامزدی خود برای انتخابات ریاست جمهوری سال 96 داده است. او گفته که دولت روحانی گند زده است. در چنین شرایطی که هنوز یک سال مانده به انتخابات 96، جناح تندرو با بازیگری احمدی نژاد انتخابات آتی را کلید زده، از نظر کروبی بهترین زمان برای نقد احمدی نژاد و حامیانش (رهبر و سپاه) فراهم شده است.
در واقع کروبی از درون حصر با یک سنگ دو نشانه را هدف گرفته است؛ نقد جانانه کودتاگران 88 و تایید صلاحیت دولت روحانی.
سوم: غائب حاضر در نامه
گو اینکه نامه خطاب به رییس جمهور روحانی نوشته شده ولی مهدی کروبی با  استفاده از صنعت ادبی کنایه (الکنایة ابلغ من التصریح= کنایه گویاتر از تصریح است) در جای جای این نامه ذهن خواننده را به سراغ "حاکمیت مستبدی" می برد که کروبی تعمدا از نام بردن از او خودداری می کند. به رغم این کنایه گویی، کروبی جای تردید برای خواننده باقی نمی گذارد که آن "غائب حاضر" کیست که کروبی بی محابا بر او می تازد.
چهارم: لحن نامه
بی تردید این نامه را یکی از شدید اللحن ترین اظهارات نظراتی باید دانست که تاکنون از مهدی کروبی سراغ داریم. گرچه او تا پیش از حصر نیز از صراحت کلام برخوردار بود ولی هرگز کار را به آنجا نرسانده بود تا در نقد رهبر جمهوری اسلامی از او با تعبیر "حاکمیت مستبد" یاد کرده باشد و بخواهد ثابت کند نانجیب کیست؟
پنجم: مضامین بلند نامه
1-  خودی دانستن روحانی:
با "برادر" خواندن حسن روحانی در مطلع نامه و سپس "رییس جمهور" خواندن او، کروبی به خوبی کمال مسرت خود را انتخابات 92 که کارگردانی آن را هاشمی رفسجانی، خاتمی و بدنه اجتماعی جنبش سبز برعهده داشت، ابراز می دارد.
2-  یادآوری "خدا قوت" گفتن خامنه ای به فاسدترین دولت
کروبی با اشاره به آمار و ارقام و مفاسدی که اینک از منابع رسمی کشور نسبت به غارت و چپاولگری های دولت احمدی نژاد گزارش می دهند، هوشمندانه خواننده را به یاد دو حمایت جانانه خامنه ای از احمدی نژاد می اندازد؛ یکی در آغاز دوره دوم احمدی نژاد آنجا که خامنه ای در نماز جمعه 29 خرداد 88 گفت "نظر رییس [احمدی نژاد] به نظر من نزدیک تر است" و دیگری در پایان دوره هشت ساله او که خامنه‌ای به پاس "تحمل کار شبانه‌روزی"، دولت احمدی نژاد را شایسته "خدا قوت" گفتن دانست و گفت: «آنچه که من امروز باید به دوستان عرض کنم، در درجه‌ اول "خداقوّتى" است؛ ان‌شاءالله که خسته نباشید. هشت سال کار کردید، تلاش کردید، کارهاى خوبى انجام گرفت، تحمل زحمات کار شبانه ‌روزى را شماها نشان دادید، یعنى دیده شد، احساس شد.»
اما، کروبی اینک که گوشه ای از فساد دولت احمدی نژاد برملا شده با "نکبت بار" خواندن این دوره می نویسد: "متاسفانه در هر دو دوره ...فردی که حقه باز و دروغگو بود و نسبت های ناراو به مقدسات و تشیع می داد، به ملت و کشور تحمیل شد تا فاسدترین دولت پس از مشروطیت بنام انقلاب اسلامی رقم خورد."
3-  سیرقهقرایی شورای نگهبان
در حالی که خامنه ای در حمایت از شورای نگهبان، مواضع این شورای را "حق الناس" دانسته بود، کروبی پیکان تیز خود را متوجه این شورا کرده و با اشاره به "سیر قهقرایی" شورای نگهبان، این نهاد را عامل تضییع حقوق مردم توصیف مرده است.
4-  شعبان بی مخ های رهبر
کروبی در توصیفی روشن از حاکمیت خودکامه، می نویسد که: "اگر در رژیم فاسد گذشته از شعبان جعفری در ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ و ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ استفاده گردید ولی در این حاکمیت هر روز در سرتاسر کشور از این دست اوباش ها برای حمله به بیوت مراجع تقلید، رجال منتقد مذهبی و سیاسی، سفارتخانه ها، مراکز علمی و هنری استفاده می گردد."
این آینه تمام نمایی است که کروبی در برابر دیدگان تاریخ می نهد تا نشان دهد حاکم مستنبد ایران به اتکای نه یک شعبان بی مخ بلکه صدها همچون او ارکان قدرت خود را محفوظ نگه داشته است.
5-  وام گیری از ادبیات رهبر علیه رهبر
کروبی در نامه خود به زیبایی از ادبیات خامنه ای در به کار گیری تعابیری همچون نفوذها، بی بصیرت ها، نانجیب ها و .. وام می گیرد و از آن ها علیه حاکمیت مستبد استفاده می کند. او می نویسد: "طنز ماجرا آنجاست که آنانی [خامنه ای] که سرمایه های مادی و معنوی کشور را به پای کذابی [احمدی نژاد] گذاشتند و نتیجه ی بصیرت شان این روزها برهمه روشن شده، بابصیرت و نجیب شدند؛ و آنانی که هشدار دادند و این روزها را پیش بینی کردند ... نانجیب نام گرفتند."
او در فرازی دیگر از نامه، خواستار محاکمه علنی خود شد تا ثابت کند نجیب کیست و نانجیب کیست؟
6-  اشاره به اختلالات روحی – روانی خامنه ای
یکی از فراز های تند و تیز نامه کروبی هنگامی است که او  "توهم" اربابان قدرت را "رقت انگیز" توصیف کرد. اینکه رهبر جمهوری اسلامی دچار اختلالات روحی و روانی از قبیل توهم و پارانویا (Paranoia) شده باشد در سال های اخیر مورد توجه ناظران قرار گرفته است. اما، اینکه کروبی با چنین صراحت لهجه ای اربابان قدرت و حاکمیت مستبد را "متوهم" توصیف کند، تازگی دارد.
7-  شجاعت مثال زدنی
کروبی در آخرین فراز نامه با شجاعت مثال زدنی خود نه انگیزه نگارش نامه را رفع حصر از خود بلکه مطالبه حضور در دادگاه علنی اعلام می کند "تا ادله خود مبنی بر تقلب انتخابات ریاست جمهوری ۸۴، مهندسی انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ وآنچه بر فرزندان این کشور در بازداشتگاه ها گذشت را به اطلاع عموم" برساند.
در این ابراز شجاعت، وی تا آنجا پیبش می رود که می نویسد: "حکم صادره از این محکمه را [حتی اگر اعدام باشد] با جان و دل پذیرا هستم و بدون در نظر گرفتن حق تجدید نظر از آن استقبال می کنم."

پیامدهای این نامه
وضعیت حصر رهبران جنبش سبز که هر یک از شخصیت های برجسته همین نظام هستند، همچون استخوانی در گلو برای حاکمیت مستبد جمهوری اسلامی شده است. خامنه ای پیشتر گفته بود "این ها چرا توبه نمی کنند؟"
با نگارش این نامه، کروبی نشان داد که پس از 5 سال حصر طاقت فرسا نه تنها از مواضع خود نادم وپشیمان نیست بلکه مانند روز اول بر تک تک مواضع خود ثابت و استوار است. این به رغم آن است که در اثر فشار های ناشی از حصر، وی چندین نوبت تحت عمل جراحی قرار گرفته و دچار آسیب های جبران ناپذیر جسمانی شده ولی از مواضع خود دست نشسته است.
این در حالی است که در جناح اصولگرایان، کسانی چون حبیب الله عسگر اولادی رهبران سبز را "فتنه گر" ندانسته و علی مطهری به رغم تایید خامنه ای بر حصر آنان، چنین اقدامی را "ظالمانه" توصیف کرده است. علی مطهری این توصیف را بعد از دیدار با خامنه ای به کار برد و گفت از گفته های رهبر قانع نشده است.
گرچه دور از انتظار نیست که در واکنش به این نامه، فشار بر رهبران سبز افزوده شود ولی مسلما این نامه، جبهه هاشمی- خاتمی- روحانی را در برابر جبهه خامنه ای و نهادهای انتصابی او تقویت خواهد کرد.
تقویت این جبهه به نوبه خود از هم اکنون بر انتخابات ریاست جمهوری سال 96 به نفع جبهه یاد شده و به زیان خامنه ای تاثیر خواهد گذاشت به ویژه اینکه نتایج دو انتخابات مجلس و خبرگان در سال 94 نیز معادلات قدرت را به ضرر حاکمیت مستبد رقم زده است.

http://www.radiofarda.com/content/f9-review-karroubi-letter-rouhani-/27665537.html#hash=relatedInfoContainer

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر