جستجوی این وبلاگ

۱۳۹۳ دی ۱۲, جمعه

رهبران جنبش سبز در حصر، اعتراض به حبس اپوزیسیون بحرین

جمهوری اسلامی از جمله وزیر خارجه اش محمد جواد ظریف در حالی دستگیری یک فعال سیاسی را (که هنوز یک هفته از دستگیری او بیشتر نگذشته) "مخاطره آمیز و تهدید زا"  و امیر عبداللهیان آن را "تهدیدی برای منطقه" خوانده که خود برای 4 سال است رهبران جنبش سبز را در حصر قرار داده است. این در حالی است که شیخ سلمان خواستار سرنگونی آل خلیفه است ولی موسوی و کروبی هرگز خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی نیستند که بر عکس خواستار اصلاح آن هستند.
جالب تر اینکه شیخ صادق لاریجانی رییس قوه قضائیه گفته که: «سران فتنه را محاکمه نمی‌کنیم چون می‌خواهند حرف خود را بزنند.»
Ali Salman Bahrain


رهبران جنبش سبز در حصر، اعتراض به حبس اپوزسیون بحرین


جواد ظریف وزیر خارجه ایران گفته که:«برخوردهای قهری با رهبران مورد احترام مردم که برغم شرایط سخت سیاسی و امنیتی سالهای اخیر از مشی مسالمت جویانه برای پیگیری مطالبات مردم عدول نکرده اند، بر پیچیدگی اوضاع خواهد افزود و مخاطرات و تهدیدات را افزایش خواهد داد.»
اگر گمان کرده اید که وزیر خارجه دولت حسن روحانی  این اظهارات را در مخالفت با "حصر 4 ساله" رهبران جنبش سبز بر زبان آورده، اشتباه کرده اید. این اظهارات ظریف در حمایت از شیخ علی سلمان روحانی شیعه بحرینی و رهبر حزب همبستگی (الوفاق) بیان شده که تاکنون تنها کمتر از "یک هفته" از حبس او می گذرد.
پیش از او نیز مرضیه افخم سخنگوی وزارت خارجه ایران با اشاره به «افزایش فشار و سخت گیری ها بر جمعیت های قانونی و شخصیت های سیاسی و مذهبی بحرین»  گفته بود که «این گونه اعمال شرایط را پیچیده تر خواهد کرد.»
در واکنش به اعتراض تهران، وزارت خارجه بحرین طی بیانیه ای سخنان ظریف را محکوم کرده و اقدام خود را " تحقیقات پیرامون یک شهروند بحرینی در ارتباط با چندین فقره اقدامات غیرقانونی و خشونت آمیز" دانسته است.

جایگاه شیخ علی سلمان نزد جمهوری اسلامی
واکنش تهران به دستگیری شیخ سلمان نشان از جایگاه مهم او برای تهران دارد. این موضوع از اظهارات حسین امیرعبداللهیان معاون وزیر خارجه به خوبی قابل درک است هنگامی که او دستگیری شیخ سلمان را به امنیت بحرین  و از آن مهم تر به "امنیت منطقه" گره زده و گفته است که : «بحرین قادر به تحمل تبعات این اقدام نخواهد بود و بازداشت دبیرکل جمعیت دموکراتیک الوفاق بحرین در شرایط حساس کنونی منطقه، در تعارض با امنیت و آرامش منطقه حساس ما بشمار می رود.»
 در ارزیابی امیرعبداللهیان هرگونه تعرضی به شیخ سلمان به معنی برهم خوردن امنیت منطقه است. این نکته آن گاه روشن می شود که بدانیم حزب الله لبنان، مقتدا صدر، شیخ ناصر عباس (رهبران شیعه پاکستان) و بسیاری دیگر نیز از جریانات شیعه منطقه به دستگیری شیخ سلمان شدیداً اعتراض کرده اند.
دور از واقع نیست که جایگاه شیخ سلمان را نزد جمهوری اسلامی چیزی مشابه جایگاه شیخ نمر باقر النمر روحانی شیعه عربستان بدانیم که او هم چند ماه پیش از این توسط مقامات عربستان دستگیر و حکم اعدام برایش صادر شده است.
امیرعبداللهیان در واکنش مشابه به حکم صادره برای شیخ نمر گفته بود: «این حکم بدون تردید احساسات مسلمانان را خدشه دار می کند و واکنش جهانی در پی خواهد داشت.»
بدین ترتیب، عربستان و بحرین هر یک، مهم ترین و کلیدی ترین رهبران سیاسی شیعه کشورشان را دستگیر کرده اند با این فرق که تاکنون بحرین هیچگونه محکومیتی برای شیخ سلمان صادر نکرده است.

شیخ علی سلمان کیست؟
شیخ علی سلمان (50 ساله) روحانی شیعه و دبیرکل حزب همبستگی بحرین است که از سال 1987 دروس حوزوی را در قم آغاز کرد. رسانه های وابسته به جمهوری اسلامی هیچ گونه اشاره ای به جایگاه علمی حوزوی او (مثل اجتهاد، مرجعیت، یا مقام آیت اللهی) نکرده و نامی از اساتید حوزوی او نبرده اند. این خود می تواند نشان آن باشد که وی بیشتر یک شخصیت سیاسی است تا یک  شخصیت مذهبی. از اینرو، قابل تشخیص است که واکنش تهران به دستگیری او نه به دلیل جایگاه مذهبی او بلکه به دلیل نقش سیاسی اوست.
نخستین فعالیت سیاسی او به سال 1992 باز می گردد که به همراه 280 تن از شخصیت‌های بحرینی توماری را به عیسی بن سلمان آل خلیفه، پدر پادشاه کنونی بحرین ارائه کردند و در آن از وی خواستند تا دستور برگزاری انتخابات پارلمانی را صادر کند. این پیشنهاد با مخالفت پادشاه بحرین مواجه شد.
رسانه های جمهوری اسلامی در "چهره سازی" از علی سلمان، وی را یک از فعالان "انتفاضه بحرین!" طی سال های 1994 تا 2000 معرفی می کنند بدون اینکه اشاره ای به جایگاه رهبری او در این انتفاضه داشته باشند. وی طی این اعتراضات در سال های 1993  تا 1994 چند بار بازداشت شد و سرانجام در پایان سال 1994 میلادی به امارات تبعید شد.
مهم ترین جایگاه سیاسی او، ارتقا به دبیرکلی حزب همبستگی (عمده ترین جریان سیاسی اپوزسیون بحرین) است. وی به نمایندگی از حزبش در سال 2006 به عنوان نماینده‌ مردم منامه وارد پارلمان بحرین شد. اما، با وزیدن بهار عربی در بحرین و سرکوب معترضان به دست دولت بحرین، او و هم حزبی هایش اعلام کردند که از پارلمان خارج می‌شوند.
با شدت گرفتن سرکوب ها، لحن شیخ سلمان نیز تندتر و تندتر از گذشته شد. به ادعای بحرین، او  نقش موثری در تنظیم راهپیمایی های اعتراض آمیز با کمک خارجی (اشاره به جمهوری اسلامی) علیه دولت بحرین داشته  که اینک به عنوان موارد اتهامی در پرونده اش درج است.
فعالیت های شیخ سلمان معمولا در ایران مورد پوشش خبری قرار گرفته است. برای مثال پایگاه اطلاع رسانی حوزه به نقل از شیخ سلمان نوشته بود که:«انقلاب بحرین به مرحله بازگشت‌ناپذیری رسیده است... مردم می‌خواهند که آنها منبع واقعی قدرت باشند و به همین دلیل است که می‌گوییم راه بازگشتی وجود ندارد.»

سیاست یک بام و دو هوا
در مطالبات به حق اکثریت معترض مردم بحرین جای تردید نیست همچنان که در سرکوب خونین این اعتراضات که با کمک عربستان صورت گرفت نیز جای تردید نیست. این واقعیتی است که اگر نبود ابزار سرکوب با مداخله عربستان، آل خلیفه در بحرین سرنوشتی کمتر از قذافی و مبارک و بن علی نداشت.
از سوی دیگر می دانیم که در میان انقلاب هایی که در نتیجه بهار عربی در تعدادی از کشورهای عربی رخ داد، جمهوری اسلامی بیشترین سرمایه گذاری سیاسی را به نفع اپوزسیون در بحرین اعمال کرد. با سرکوب اعتراضات که به ویژه با مداخله نظامی عربستان میسر شد، علما و مراجع دینی دولتی به محکومیت این سرکوب پرداختند، درس های خود را تعطیل کردند، رسانه های جمهوری اسلامی به بازتاب گسترده تحولات بحرین مبادرت کردند و در نتیجه روابط تهران- منامه از جمله با فراخوان سفیران دو کشور و اخراج دیپلمات ها و نامیدن خیابانی در بحرین به نام الاحواز العربیه (به نشانه حمایت از جدایی طلبان اهوازی) به تیرگی نهاد.
در پی اخراج دیپلمات ایرانی از سوی منامه، مهمانپرست سخنگوی پیشین وزارت خاجه ایران گفته بود که:« پاسخ به مطالبات مشروع مردم تضمین‌کننده ثبات و پایداری دولت‌ها بوده و سرکوب تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم و فرافکنی و اقدامات غیر‌قابل توجیه تنها اوضاع را بحرانی‌تر کرده و موجب ایجاد زخم‌های عمیق‌تر خواهد شد.»
از همین جا مدعای این نوشتار این است که سیاست به شدت متناقض جمهوری اسلامی را می توان با مد نظر قرار دادن مثال بحرین از دو بُعد خارجی و داخلی به خوبی مشاهده کرد.

الف) سیاست خارجی متناقض جمهوری اسلامی
جمهوری اسلامی هنگام فراخوان سفیر خود از منامه دلیل این اقدام را "کشتار گسترده" معترضان اعلام کرد. این در حالی است که بنا به آمار منتشره تعداد کشته شدگان در طول اعتراضات بحرین در حدود 40 نفر بیشتر نیست. حتی اگر این رقم نادرست باشد نهایتا تعداد واقعی مقتولین بیش از سه یا چهار برابر این تعداد نخواهد شد.
همه در یاد دارند که رسانه های جمهوری اسلامی، اندک تظاهرات های اعتراضی بحرین را پوشش خبری کامل می دادند و همانطور که گفته شد مراجع دولتی نیز به محکوم کردن این اعتراضات پرداختند. این همه در حالی است که به موازات سرکوبی که در بحرین در جریان بود، بشار اسد نیز سرکوب شدیدی را در سوریه به راه انداخته بود. اینک تعداد کشته شدگان سوریه رقمی بالغ بر 200 هزار نفر می شود که تقریبا نیمی از آن به دست بشار اسد به قتل رسیده اند. این در حالی است که در طول 4 سال گذشته حتی برای یک بار دیده نشده که جمهوری اسلامی به خشونت و رفتار سرکوبگرانه بشار اسد اعتراض کرده باشد.

ب) سیاست داخلی متناقض
تاکنون هیچ گزارش مستندی در دست نیست که شیخ سلمان به روشی غیر مسالمت آمیز برای مخالفت با آل خلیفه متوسل شده ولی به شرحی که گفته شد این مسلم است که او به دنبال انقلابی در بحرین است.
از قضا، ایالات متحده یکی از کشورهایی است که به دستگیری شیخ سلمان اعتراض کرده است. این به رغم آن است که ناوگان پنجم نیرو دریایی امریکا در بحرین مستقر است و امنیت این کشور برای حضور نظامی امریکا در خلیج فارس ضروری است.
اما، جمهوری اسلامی از جمله وزیر خارجه اش محمد جواد ظریف در حالی دستگیری یک فعال سیاسی را (که هنوز یک هفته از دستگیری او بیشتر نگذشته) "مخاطره آمیز و تهدید زا"  و امیر عبداللهیان آن را "تهدیدی برای منطقه" خوانده که خود برای 4 سال است رهبران جنبش سبز را در حصر قرار داده است. این در حالی است که شیخ سلمان خواستار سرنگونی آل خلیفه است ولی موسوی و کروبی هرگز خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی نیستند که بر عکس خواستار اصلاح آن هستند.
اعتراض وزارت خارجه به دستگیری شیخ سلمان در حالی است که تقریبا همزمان با دستگیری او، پورمحمدی وزیر دادگستری گفته که:«محاکمه سران فتنه عیناً بازی در زمین دشمن است.عیناً ادامه خط تفرقه است.ضربه زدن به همبستگی ملی است... ما نباید وارد این میدان دردسر ساز بشویم.».
جالب تر اینکه شیخ صادق لاریجانی رییس قوه قضائیه گفته که: «سران فتنه را محاکمه نمی‌کنیم چون می‌خواهند حرف خود را بزنند.»


http://www.radiozamaneh.com/196680

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر