جستجوی این وبلاگ

۱۳۹۳ تیر ۲۰, جمعه

مناقشه سیاسی افغانستان؛ نگرانی مشترک ایران و امریکا

اختلافات در همسایه شرقی ایران (افغانستان) در شرایطی است که در همسایه غربی آن (عراق) دولت داعش اعلام موجودیت کرده و تا دویست کیلومتری مرزهای ایران رسیده است.
ادامه مناقشه سیاسی افغانستان اگر منتهی به اعلام دولت موازی شود، نه تنها تهدیدی برای امریکا بلکه برای ایران محسوب می شود که دارای هزار کیلومتر مرز مشترک با افغانستان است.
بدین ترتیب، به نظر می رسد که ناامنی عراق و افغانستان، اینک به فصل مشترکی برای  نگرانی تهران و واشنگتن  تبدیل شده است. بی دلیل نیست که هر دو کشور با تجزیه عراق مخالفت ورزیده و هر دو کشور خواستار خروج مسالمت آمیز افغانستان از بن بست سیاسی شده اند.

 Afghanistan

مناقشه سیاسی افغانستان؛ نگرانی مشترک ایران و امریکا


پس از سقوط طالبان و 13 سال ریاست حامد کرزای، امیدها این بود که افغاستان برای اولین بار بعد از چهار دهه جابه جایی خشونت بار قدرت، انتقال آرام قدرت را از طریق صندوق رأی تجربه کند. با وجود این امیدواری، اینک افغانستان برای بار دیگر در آستانه بحران سیاسی قرار گرفته که بالقوه آبستن خشونت است.
در شرایطی که دوره ریاست جمهوری حامد کرزای تا دوم اوت به پایان می رسد اختلاف بر سر نامزد پیروز، نهال نوپای دمکراسی را در معرض تهدید قرار داده است. طالبان در برخی ولایات افغانستان انگشتان رنگی برخی از رأی دهندگان را قطع کردند تا تنبیهی باشد بر کسانی که گمان دارند آینده افغانستان از مسیر دمکراسی ساخته می شود و نه "دولت اسلامی طالبان به ریاست ملا عمر".
به رغم آنکه تا پایان دوره کرزای کمتر از سه هفته باقی مانده، هر دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری، خود را برنده انتخابات می دانند. در یک سو، اشرف غنی احمدزی از سوی  کمیسیون مستقل انتخابات نامزد پیروز با احراز ۵۶.۴۴ درصد شناخته شده و از سوی دیگر، عبدالله عبدالله مدعی است که در انتخابات ریاست جمهوری این کشور تقلب موثر به نفع نامزد رقیب صورت گرفته است. وی نتایج انتخابات را "کودتا" علیه آراء مردم دانسته و گفته که نتایج انتخابات و "آراء ناپاک" را حتی اگر "قطعه قطعه" شود، نخواهد پذیرفت.
در حالی که کمیسیون مستقل انتخابات، وقوع تقلب در انتخابات را تأیید کرده ولی میزان تقلب را تأثیرگذار در نتیجه انتخابات نمی داند، عبدالله مدعی تقلب سازمان یافته توسط مثلث ریاست جمهوری (حامد کرزای)، کمیسیون انتخابات و کمپین رقیب است. وی آنان را متهم به تبانی با یکدیگر برای تغییر نتیجه انتخابات کرده است. عبدالله گفته که در همان دور اول، او نامزد پیروز انتخابات بود.
متوکل سیحون نماینده کمپین عبدالله در مصاحبه ای با الجزیره مدعی شده که "سازمان ملل قول داده از طریق بازشماری صندوق ها، آراء باطله را جدا خواهد کرد و اگر چنین نشود عبدالله کابینه خود را معرفی خواهد نمود."
چنین موضعی (معرفی کابینه موازی با کابینه اشرف غنی) موجب نگرانی امریکا و ناتو را فراهم آورده که دارای نیروهای رزمی در خاک افغانستان هستند. این اقدام در عمل کلید خوردن جنگ قدرت در کشوری است که طالبان هنوز تهدیدی عمده در آن به شمار می آید.
نگرانی امریکا به حدی بود که رییس جمهور این کشور در مکالمه تلفنی با عبدالله وی را به خویشتن داری دعوت کرد. در همین راستا، جان کری وزیر خارجه امریکا در تاریخ 11 ژوئیه وارد کابل شد تا در غیاب نهادهای موثر برای حل و فصل اختلافات، او با کمک سازمان ملل این مهم را برعهده بگیرد. امریکا تهدید کرده که در صورت حل نشدن این اختلاف، کلیه کمک های خود را به افغانستان قطع خواهد کرد.

نگرانی های امنیتی امریکا
افغانستان و عراق دو کشوری هستند که نظام های سیاسی  آن ها با هزینه جانی و مالی امریکا و متحدانش استقرار یافته اند.
در حالی که امریکا نگران اوضاع عراق است، اختلافات سیاسی در افغانستان دیگر کشوری که امریکا خود را پایه گذار دمکراسی در آن می داند، مزید دردسرهای باراک اوباما شده که می خواهد با تثبیت اوضاع در این دو کشور، کاخ سفید را به هم حزبی خود تحویل دهد.
تا اینجای کار اوباما از امضای "موافقتنامه امنیتی" با افغانستان که با مخالفت کرزای مواجه شده، ناخرسند است. موافقتنانه مذکور خواستار مصونیت قضایی برای سربازان امریکایی مستقر در افغانستان است. حامد کرزای گفته اعطای چنین تضمینی تا زمانی که خانه مردم مصون از تعرض نظامیان امریکایی نباشد، ناممکن است. کرزای در محاجه خود با امریکا، به بهانه پایان یافتن دوره خود از امضای قرارداد طفره رفته و آن را به عهده رییس جمهور بعدی واگذار کرده است.
تماس تلفنی اوباما با عبدالله و توصیه به خویشنداری، خود گواه حساسیتی است که اختلاف جاری در افغانستان می تواند به منافع امریکا و متحدانش ضربه بزند. در حال حاضر که افغانستان واجد دولتی مستقر است، هر از چندگاه خبرهایی مبنی بر حمله طالبان به نیروهای ناتو در گوشه گوشه افغانستان به گوش می رسد. بدیهی است که از نظر امریکا، اختلاف نخبگان سیاسی افغانستان اگر به جنگ قدرت منتهی شود، بیش از همه به سود طالبان و به زیان امریکا و متحدانش خواهد بود.

ایران در همسایگی دو بحران
به رغم دشمنی های تهران و واشنگتن، شواهدی حاکی است که ایران به امریکا در ساقط کردن طالبان  و صدام کمک کرده است.
اختلافات در همسایه شرقی ایران (افغانستان) در شرایطی است که در همسایه غربی آن (عراق) دولت داعش اعلام موجودیت کرده و تا دویست کیلومتری مرزهای ایران رسیده است.
ادامه مناقشه سیاسی افغانستان اگر منتهی به اعلام دولت موازی شود، نه تنها تهدیدی برای امریکا بلکه برای ایران محسوب می شود که دارای هزار کیلومتر مرز مشترک با افغانستان است.
بدین ترتیب، به نظر می رسد که ناامنی عراق و افغانستان، اینک به فصل مشترکی برای  نگرانی تهران و واشنگتن  تبدیل شده است. بی دلیل نیست که هر دو کشور با تجزیه عراق مخالفت ورزیده و هر دو کشور خواستار خروج مسالمت آمیز افغانستان از بن بست سیاسی شده اند.

راه برونرفت از بحران
تهران تلاش کرده خود را در برابر پیروزی هر یک از دو نامزد، بی طرف نشان دهد. با وجود این، تمایل تهران به پیروزی دکتر عبدالله بر کسی پوشیده نیست. مرضیه افخم سخنگوی وزارت خارجه ایران در اشاره ای به مطالبه عبدالله برای بازشماری آراء  گفته که: «انتخابات باید با در نظر گرفتن مطالبات به حق نامزدها دقیق و شفاف باشد و به تخلفات انتخاباتی رسیدگی شود.»
چنین موضعی بیش از همه جانبداری از عبدالله است که معترض به نتایج انتخابات است. عبدالله از مادری تاجیک و پدری پشتو به دنیا آمده و سال های زیادی را در دوران مبارزات خود در تهران بسر برده است. از نظر تهران درک مشترک عبدالله با ایران به مراتب بیش از درک اشرف غنی است که از پدر و مادری پشتو می باشد.
از نظر ایالات متحده بازشماری آراء مادام که دو نامزد خود را ملتزم به نتایج بازشماری ندانند، گره از بن بست سیاسی برنخواهد داشت. پیشنهاد امریکا یکی از این دو است که یا طرف ها مناقشه نتیجه بازشماری را (هرچه باشد) گردن نهند یا هر دو به توافقی دست یابند تا بر اساس آن بتوانند مشترکاً "دولت وحدت ملی" را تشکیل دهند؛ دولتی که هم عبدالله و هم اشرف غنی را در خود جا داده باشد.
 http://www.radiozamaneh.com/160893

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر